Μαύρα φτερά καλύπτουν την καρδιά,
κι ανακούφιση δεν έρχεται καμιά.
Να που ξέρεις πριν καν αρχίσει
πως το ταξίδι αυτό δε θα κρατήσει.
Είν' αναπόφευκτο να πληγωθείς
και θέλει δύναμη να κρατηθείς.
Απογοήτευση, φίλη μου καλή
πως με διδάσκεις συνέχεια στη ζωή.
Να αφήνω το δάκρυ, σταγόνα να κυλίσει
κι όχι τον πόνο το φως μου να μαυρίσει.
Αλεξάνδρα Σωτηροπούλου